Een meningsverschil dat ooit zo vaak verschijnt, is dat Marvel -films, met name die in het gedeelde filmische universum, propaganda van de strijdkrachten zijn. Mensen vermelden dit, omdat Marvel Studios bij aankoop met het Pentagon werkt om toegang te krijgen tot apparaten met alleen militair, zoals concurrent Jets. Ook bevinden zich een aantal MCU -personages in de strijdkrachten van Steve Rogers tot Carol Danvers tot James Rhodes. Omdat de studio werkt met Pentagon Home Entertainment -ambtenaren (een taak die bestaat), leidt dit ertoe dat sommigen de sprong maken dat het ministerie van Defensie nu efficiënt componeert en de film regisseert. Dit is natuurlijk niet het geval.
Hoewel Marvel -films die de steun van de strijdkrachten functioneren, sommige eisen omgaan, is het ver verwijderd van propaganda. In de rente van volledige openbaarmaking, zou ik moeten vermelden dat ik een Amerikaanse veteraan ben, zowel pre- als na 9/11. Ik ben uiterst in staat om de propaganda van de strijdkrachten te erkennen, en als van Marvel -films wordt verwacht dat ze dat zijn, ze hebben het geweldig gedaan. Ook zijn er in de rente van volledige openbaarmaking sommigen die stellen dat de MCU -films in het algemeen propagandistische thema’s hebben. Ze suggereren dat door een verleden vol conflicten, leugens, evenals sommige oorlogsmisdaden te negeren, ze zich schuldig maken aan de verkoop van de leugen van het welwillende Amerikaanse leger. Toch zouden zelfs mensen die geloven dat dit zou moeten accepteren dat een paar van deze verhalen deze dingen aanpakken, zij het op fictieve middelen.
In de MCU -films krijgen de strijdkrachten op twee manieren. Of het zijn vrijelijk antagonisten, of ze zijn zo niet effectief dat ze in wezen nutteloos zijn. In feite, uit de première -aflevering van de Falcon en de winterseizoensoldaat, lijken de strijdkrachten in feite klaar om opnieuw de eerste te zijn.
x
Mario Kart DLC Gold Rush.MP4
0 seconden van 12 minuten, 40 seconden
Live
00:00
12:40
12:40
Wat het Pentagon kan en kan niet beheren in MCU -films
De laatste keer dat dit meningsverschil enige vorm van tractie kreeg, was tijdens de release van Captain Marvel. De film werd gemaakt met steun van het Pentagon, evenals Carol Danvers van Brie Larson was een piloot van de luchtmacht. Een van de promoties benadrukte het partnerschap met de Air Force. Maar als kapitein Marvel propaganda is, doen ze geen uitstekende taak om de luchtmacht zo geweldig te laten lijken. Ze benadrukken niet alleen de waarheid van seksisme in de USAF in de jaren negentig, maar ze dekken de dood van Carol. Als het Pentagon een propagandafilm wilde maken, zouden ze de regisseurs waarschijnlijk niet in staat stellen om zelfs naar seksisme te verwijzen.
Tot voor kort was Phil Strub de man van het Pentagon op filmsets. Zijn functie is om problemen aan de orde te stellen die het Pentagon heeft met dingen in de film, meestal geassocieerd met realisme. Omdat de USAF vrouwelijke piloten van vliegende gevechtsmissies in de jaren negentig heeft vermeden, kwam het in de film. Natuurlijk zijn er in sommige gevallen materiële klachten. De film is echter niet verplicht om in te stemmen. Als de vertellers de problemen niet willen aanpakken, wordt de film gewoon gemaakt zonder officiële steun van strijdkrachten.
Strub vertelde een verhaal aan de USO over één geschil dat hij had op Iron Man. Hij maakte bezwaar tegen een generaal die het karakter van James Rhodes vertelde dat andere soldaten “zichzelf zouden doden” voor zijn carrière. Strub maakte bezwaar, hoogstwaarschijnlijk omdat de professionele buurt zich op dat moment midden in een niet -geadresseerde zelfmoordepidemie bevond. Hij evenals regisseur Jon Favreau hebben een meningsverschil over de lijn. Uiteindelijk werpt Favreau “lopen over hete kolen” als een lijn, evenals het meningsverschil voorbij. “Hij was zo verbaasd dat het zo gemakkelijk was,” zei Strub. (De scène werd uiteindelijk hoe dan ook uit de film gesneden.) Dus, hoewel het Pentagon naar bepaalde regels of onnauwkeurige afbeeldingen kan items, hebben ze geen grote innovatieve beheren over iets. En, zoals ze in het verleden hebben gedaan, als de Marvel -regisseurs niet willen instemmen, kunnen ze weglopen en hun films toch maken.
Marvel -films produceren slechte strijdkrachten propaganda
foto via Marvel Studios
Zoals ik hierboven heb besproken, presenteren de Marvel -films de strijdkrachten echt alleen als overlast of vrijelijk tegenstanders. In de verbazingwekkende Hulk zijn de strijdkrachten niet alleen de schurken, maar het monster dat ze produceren om de Hulk te vangen, vernietigt Harlem, New York. Vervolgens, vier jaar later in Avengers, proberen de strijdkrachten (belichaamd door Shield en de Wereldraad) de hele stad te vernietigen. (Interessant is dat het Pentagon Avengers niet steunde, evenals de gespecificeerde reden is omdat Shield geen Amerikaans overheidsbedrijf was, maar wereldwijd.)
“Maar wacht,” zegt u misschien, “zeker Captain America: de allereerste Avenger kwalificeert?” Objectief is deze film degene die de strijdkrachten in het meest positieve licht schildert. Maar in die film willen de strijdkrachten niet alleen het super-soldaatserum aan een wrede, seksistische meathead leveren, maar ze naast elkaarkrijgen. Team Cap wint uiteindelijk de dag, maar het bestaat uit een persoonlijke industrieel en een Britse spion. De meest propagandistische boodschap die deze films sturen is: in de Tweede Wereldoorlog waren de nazi’s de slechteriken.
De twee vervolg op deze film, de winterseizoensoldaat en de burgeroorlog, benadrukken beide precies hoe de regering en de strijdkrachten niet te vertrouwen zijn van macht. Natuurlijk, de schurken krijgen altijd motivaties en kunnen aantoonbaar gescheiden zijn van de instelling. Elk type organisatie dat Hydra, Thunderbolt Ross of regisseur Hayward in zijn gelederen mogelijk maakt, is echter geen uitstekende instelling. Ze zijn representatief voor de macht die ze dienen, die praktisch altijd in tegenstelling staat tegen de helden. Verdorie, zelfs de helden blijken onverantwoordelijk te zijn met hun eigen kracht. Of, net als de situatie met de Falcon en de Soldier van de winterseizoen, dat een “held” van de strijdkrachten zijn eigen type trauma omvat.
Wat denk je? Gelooft u dat de Marvel -films de propaganda van de strijdkrachten zijn? Deel uw gedachten en redenen in de reacties hieronder.
Uitgelichte foto via Marvel Studios