Dit bericht is ingediend onder:
HOOPPAGINA HOOGTEKENINGEN,
Interviews en kolommen
Door Beau Smith
Tube sokken, vrijetijdspakken en platformschoenen. Al deze items zijn gedateerd. Samen met mode is popcultuur het andere gebied dat het snelst wordt gedateerd. Muziek en romans zijn de tand des tijds een beetje beter dan films, televisie en stripboeken. U moet ook nostalgie en sentiment van het product kunnen scheiden. Nostalgie kan uw zicht een beetje scheef.
The Fantastic Four van Jack Kirby
Stripboeken in het algemeen verouderen niet goed. Een decennium gaat voorbij en de volgende generatie wijst er snel op, en normaal gesproken de jargon, de jargon, de popcultuurreferenties en kleding die de personages in het strips gebruiken. Als kind van de jaren zestig kan ik me herinneren en mijn stripboek dat vrienden lezen die liefdevol voor de gek hielden van de manier waarop Steve Ditko en Jack Kirby de cast van Spider-Man en de Fantastic Four trokken met hun mode en lingo uit de jaren 1940. Hoewel de avonturen van deze personages in het heden plaatsvonden, trokken Jack en Steve ze nog steeds terwijl ze zich dingen herinnerden toen ze jong waren, dat was de jaren 1940 en 50. Zelfs de auto’s en wapens waren gedateerd. Ik kan me herinneren dat ik me afvroeg waarom Peter Parker (Spider-Man) zich kleedde en sprak als mijn grootvader en waarom alle mannen nog steeds Fedoras droegen. (Dat is een hoed, je snot nosis punks die er zijn.)
In de late jaren zestig en 70 toen de eerste generatie fans de nieuwe schrijvers en artiesten werd, herinner ik me dat ik al die verandering zag. Plots hadden de personages het langer haar, hadden het over muziek en verwijzend naar dingen die actueel waren in de wereld zoals studentenprotesten en de oorlog in Vietnam. Ik voelde dat mijn favoriete personages dichter bij me kwamen en ik kon een beetje beter met hen omgaan. Begrijp me niet verkeerd, de wereld van stripboeken was nooit echt “op dit moment geavanceerd”, maar een paar stappen achter zijn was beter dan decennia achter te zijn.
Luke Cage, held voor huur
Naarmate de jaren tachtig en 90 kwamen, werd “nu” een stuk belangrijker voor de makers en uitgevers. In veel gevallen begonnen we te zien dat het teveel van een missie werd en begonnen we de boeiende verhalen te verliezen die eerder waren gekomen, zelfs als ze zich kleden en praatten als een James Cagney -film. Met gevallen als Luke Cage, held voor huur, werd de poging om ultra modern te zijn komisch. Met zijn vangstzin van “lieve kerst!” En zijn metalen hoofdband, Luke Cage was als een exploitatiebedrijf die zichzelf te serieus nam. Het was een echte strakke draadact voor uitgevers en makers om te lopen. Ik ontdekte dit nadat ik als schrijver in strips had ingebroken.
Als lezer vergeet je de neiging dat stripboeken maandelijks zijn en deadlines hebben. U vergeet dat u als uitgever, zodra het huidige nummer naar bed is geplaatst, aan de volgende moet beginnen. Afgezien van een herdruk -jaarlijkse of handelspaperback, is er niet veel financiële waarde voor het probleem van vorige maand voor u als uitgever. Je moet nadenken in het nu en niet in het verleden wanneer het betrekking heeft op het bevorderen van de verhalen en personages. Je moet je realiseren dat wat je vorig jaar schreef, waar je verwijst naar een Wonder Wonder -nummer of het huidige evenement nu geschiedenis is en misschien niet de impact heeft die het ooit had. Dat is de aard van het bedrijf. Aan de zakelijke/creatieve kant moet je ermee omgaan en op stappen. Zo niet, dan verlies je het doel om nu te entertainen!
Hier is Ace!
Ik kijk terug op enkele van de personages die in de jaren 1980 verschenen en zie het Michael Jackson-achtige personage, Ace, die redacteur Jim Owlsley/Priest/welke naam hij nu ook gaat, creëerde. Hoe gedateerd is dat? In de jaren tachtig had je al deze ‘korrelige’ anti-helden die hun standaard lederen stuwstofjas droeg, elk vrouwelijk personage had enorm, Jersey Girl-haar en zelfs Superman had een mul. Wat ik zeg is dat elk decennium van strips een beetje grappig zal lijken zodra de tijd verstrijkt. Afhankelijk van mij, de huidige relevante schrijvers van vandaag zoals Mark Millar, Ed Brubaker en Brian Bendis, over tien jaar vanaf nu zullen hun verhalen gedateerd zijn en je zult ze bekijken met een schok van je hoofd, een glimlach van nostalgie, en Misschien zelfs een uitdrukking “wat waren ze denken” op je gezicht. Carlos Pacheco van vandaag zou de Rob Liefeld van morgen kunnen zijn. (Twijfelachtig, maar je weet wat ik bedoel) als je dat niet voelt, dan is het kind dat tien jaar jonger is dan jij. Het gebeurt.
Als lezers moeten we dit leren accepteren en leren groeien met onze strips. Kijk terug naar problemen uit het verleden op dezelfde manier als je naar je oude familiefoto’s kijkt, met liefde. Op die manier zul je altijd plezier kunnen hebben in strips als geheel, ongeacht hoe leeftijd je bent. Tenzij u een puntstuk doet, veranderen dingen. Wij en onze strips worden oud. Daar is niets mis mee.
Strange Tales #130
Ik heb hier onlangs over nagedacht toen ik een aantal van mijn jeugdstrips uit de jaren zestig doormaakte en mijn exemplaar van Odd Tales #130 vond, waar de menselijke fakkel en het ding van de Fantastic Four “Meet the Beatles”. Het jaar was 1965 en thHet was zo actueel als het werd. Dit was een geval waarin ik als kind dacht dat dit zo cool was. Als een volwassene uitchecken dat doe ik nog steeds, alleen nu om een andere reden. Het doet me denken aan mijn jeugd en de passie die ik voelde weten dat de mensen van Marvel Comics ‘ermee’ waren omdat ze wisten wat er toen ideaal gebeurde en ik had daarmee betrekking op dat als vierde klasser. Dus voor de tijd dat het me kostte om dat probleem opnieuw te lezen, was ik opnieuw een vierde klasser met al die passie. Dat is geen slechte zaak.
Dus als je in de stripwinkel, conventie of door de Westfield -catalogus bent en naar alle huidige stripboeken kijkt die zo hip zijn, houd er rekening mee dat naarmate jij en je strips ouder worden, zul je hip worden als de tijd voorbij gaat. Dus hip het doet pijn. En ja, ik heb het over je heup die moet worden vervangen.
Lees strips en word oud met mij!
Uw amigo,
Beau Smith
The Flying Fist Ranch
www.flyingfistranch.com