De flav werd geboren op 16 maart 1959 … en ik ben ook geboren op 16 maart!
Mijn favoriete PE -nummer is niet vechten tegen de kracht, geloof de hype niet of mijn Uzi weegt een ton. Ik hou van al die bezuinigingen, maar mijn favoriet is niet eens een Chuck D. -nummer. Het is het solo-nummer van Flava Flav van hun best verkochte album, Fear of a Black Planet. Wat triest is, is dat het lied een kwart eeuw geleden is geschreven, maar het zijn verhalen over het gebrek aan tijdige politie- en ambulance -reacties in armere en grotendeels minderheidsgebieden zijn nog steeds nauwkeurig.
Waarom is het geweldig? Ten eerste is het een dichte wervelwind van gekheid, die de slechte lach van Vincent Price combineert vanaf het einde van de thriller van Michael Jackson met Flav’s Phlegmy, sarcastisch gelach; De dichte monsters en zware baslijnen die kenmerkend zijn voor producenten Keith Shocklee en Eric Sadler, en de dringende politieke boodschap van alle geweldige liedjes van Public Enemy. Het heeft zelfs een voorbeeld van Eddie Murphy!
Rap mist tegenwoordig een echte politieke onderstroom. Natuurlijk, er zijn enkele rappers die het nog steeds doen, maar het meeste gaat over dansen, feesten of “kijken hoe geweldig ik ben.” Dit nummer is een herinnering aan hoe krachtig het kan zijn.
Cover -versies: