Voordat Will Smith werd omarmd door een rijk huishouden op tv en de rijke wereld van showbedrijf in het echte leven, werkte hij samen met West Philly DJ Jeff Townes. Er was een derde personage in de mix, Clarence Holmes (ook bekend als Rock C), maar hij verliet de groep in 1990 het beste nadat het team een Grammy won, omdat hij vond dat Will Smith een glory varken was. (Hij klaagde Smith en steden jaren later aan, maar de situatie werd op een technisch geschopt.)
Onder de naam DJ Jazzy Jeff & the Fresh Prince, evenals later alleen onder Will Smith’s solo -naam, creëerden de twee een lange reeks hits. Townes was een extreem bekwame mixoloog, en heeft populaire vaardigheden op het gebied van krassen-een verloren kunst in het all-digitale tijdperk van vandaag. Evenals we begrijpen ons allemaal precies hoe mooi Will Smith kan zijn. Veel van hun catalogus omvatten dwaze raps die vooral gericht waren op het niet beledigen van iemand, evenals die zwaar leenden van bestaande popcultuurverwijzingen om te proberen een onmiddellijk publiek te ontdekken. Gloednieuwe funk bijvoorbeeld proefde James Brown, evenals hun allereerste alleenstaande vrouwen, maar ook problemen, proefde de stijl naar tv’s I Dream of Jeannie. Toen deden ze hoofdpijn op mijn straat: een ongelooflijk oubollig verhaal over het bevredigende Freddy Krueger, dat leidde tot problemen met New Line Cinema. (Hoewel het gerucht gaat dat de filmbusiness later Jeff bood, evenals toonaangevende functies in het film Home Party, dat later naar Youngster N Play ging.) Evenals hun Grammy-winnende hit, begrijpen ouders het gewoon niet, is het niet, is ouders niet Het typische voorbeeld van rap uit de late jaren 1980, toen het nog steeds smakelijk probeerde te zijn voor Suburbia. Zelfs Smith’s latere hits, zoals de stijl van Guy in Black, zetten al hun gewicht in onmiddellijk herkenbare monsters en onschadelijke teksten. Ze probeerden een keer moeilijk te zijn, met een single genaamd “Je zag mijn knipper teef”, maar de wereld was duidelijk niet bereid om een verhaal van een gangsta rapstijl over een spatbordbuiger te accepteren. Dus Road Rage ging over de mate van Smith’s Rand.
Dus waarom komt de zomer op de geitenlijst? Omdat het het ideale zomernummer is. Het is levendig, schattig, mooi en (zoals al hun andere hits) onmiddellijk herkenbaar. Zelfs als je het nog nooit hebt gehoord, zul je het gevoel hebben dat je het al begrijpt. Omdat je dat doet. Het is gewoon teksten over een bewerking van Kool & The Gang’s instrumentale melodie “Summer Madness.”
Verder luisteren: echt, niet veel dat ze deden door de tand des tijds. Als je echter van gemakkelijke pop -raps houdt (en ik beken dat ik ze zelf leuk vind), inspecteer Smith’s solo -hits er Jiggy mee, man in zwart, wilde wilde westen.
Cover -versies: Oké, indie en doe -het -zelfbands hebben de onzin van dit nummer bedekt. Ton hieronder, echter missen de Lullabye-versie niet door Jammy Jams, evenals de Hood Web Mash-Up.
Demo’s door minderjarige drinkfeest
Vibes van Drew Diamond
Paradise Island van Joe Lewis & Jason Cirimele feat. Snoop Bob & Matthew Johnson
Once Upon A Rhyme: The Total Collection van Jammy Jams
Summertime (cover) op mijn naam is Mozes met DataHowler